Moment obrotowy silnika elektrycznego

Z Encyklopedia pneumatyki
Wersja Ozz (dyskusja | edycje) z dnia 13:51, 31 mar 2014

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Moment obrotowy silnika elektrycznego jest to pojęcie określające wydajność obrotową wirnika. Każdy silnik ma swój maksymalny moment obrotowy. Obciążenie powyżej tej wartości oznacza, że silnik nie będzie w stanie wykonywać ruchu wirowego. Przy normalnym obciążeniu silnik pracuje najczęściej poniżej maksymalnej wartości momentu obrotowego, jednakże faza rozruchu wywołuje dodatkowe obciążenie.Charakterystyki silnika są zwykle prezentowane formie krzywych.

Krzywa momentu obrotowego dla silnika indukcyjnego zwartego. Przy uruchomieniu silnika wartość momentu jest wysoka. Podczas przyspieszania najpierw nieznacznie spada, a następnie wzrasta do wartości maksymalnej zanim zacznie spadać.

Gdzie

  • M - moment obrotowy.
  • $ M^{st} $ - moment obrotowy przy uruchomieniu.
  • $ M^{max} $ - maksymalna wartość momentu obrotowego.
  • $ M^{min} $ - minimalna wartość momentu obrotowego.
  • $ M^n $ - znamionowa wartość momentu obrotowego.
Krzywa momentu obrotowego silnika indukcyjnego uruchamianego przy pomocy startera gwiazda/trójkąt wpisana w krzywą momentu obrotowego dla sprężarki śrubowej. Sprężarka pracuje w stanie odciążenia (bieg jałowy) przy połączeniu w gwiazdę. Gdy prędkość obrotowa osiągnie ok. 90 - 95% wartości znamionowej silnik jest przełączany do połączenia w trójkąt, wartość momentu obrotowego rośnie, sprężarka jest dociążana i osiąga wartość roboczą.