Prawo ohma dla prądu zmiennego: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia pneumatyki
Linia 19: Linia 19:
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
 
* {{Book_AC}}
 
* {{Book_AC}}
 +
 +
[[Kategoria:Definicje]]
 +
[[Kategoria:Wzory]]

Wersja z 08:43, 4 kwi 2014

Prąd zmienny przechodzący przez cewkę powoduje strumień magnetyczny. Strumień ten zmienia swoją wartość i kierunek w taki sam sposób jak prąd. Zmiana strumienia powoduje powstawanie w cewce SEM (siły elektromotorycznej) zgodnie z zasadami indukcji. SEM ma kierunek przeciwny do napięcia biegunowego. To zjawisko nazywane jest samoindukcją. Samoindukcja w urządzeniu zasilanym prądem zmiennym częściowo powoduje przesunięcie faz między natężeniem i napięciem, a częściowo indukcyjny spadek napięcia. Opór elektryczny w przypadku prądu zmiennego staje się wyraźnie większy niż obliczony lub zmierzony w przypadku prądu stałego. Przesunięcie faz między natężeniem i napięciem obrazuje kąt p. Opór indukcyjny (opór bierny) oznaczony jest przez X, opór czynny przez R. Impedancja w urządzeniu lub przewodniku oznaczona jest przez Z. Impedancja opisana jest następującą zależnością:

$ Z = {\sqrt{(R^2 + X^2)}} $

  • $ Z $ - impendancja ($ \Omega $)
  • $ R $ - opór ($ \Omega $)
  • $ X $ - reaktancja ($ \Omega $)

Prawo Ohma dla prądu zmiennego wygląda następująco:

$ U = I \times Z $

  • $ U $ - napięcie ($ V $)
  • $ I $ - natężenie ($ A $)
  • $ Z $ - impendancja ($ \Omega $)
Relacja między oporem biernym (X) - oporem czynnym (R) - oporem pozornym (Z) - przesunięciem fazowym (φ)

Bibliografia