Sterowanie sprężarki

Z Encyklopedia pneumatyki
Wersja Lukas (dyskusja | edycje) z dnia 12:59, 14 maj 2014

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Uwagi ogólne

Sterowanie pracą sprężarki według tych zasad wymaga systemu regulacyjnego, który albo będzie przeznaczonym albo dla pojedynczej sprężarki albo dla instalacji sprężarek.

Systemy sprężarek są coraz bardziej zaawansowane i rozwój tych systemów jest coraz szybszy. Systemy przekaźnikowe zostały zastąpione przez sprzęt programowalny (PLC), który z kolei jest zastępowany przez systemy dopasowane do konkretnego zastosowania oparte na mikrokomputerach. Projekty takie często są próbą zoptymalizowania skuteczności działania i jego kosztów. Poniższy rozdział omawia kilka systemów sterowania dla najczęściej spotykanych typów sprężarek.

Dociążanie - odciążanie - stop

Najczęściej spotykaną zasada regulacji dla sprężarek wyporowych to: "wytwarzać powietrze" / "nie wytwarzać powietrza" (dociążanie / odciążanie).

Pasmo ciśnień min - max w zakresie którego pracuje sprężarka. Min - dociążanie, max - odciążanie.

Jeżeli wymagany jest pobór sprężonego powietrza to zostaje wtedy wysłany sygnał do zaworu elektromagnetycznego, który z kolei powoduje pełne otwarcie przepustnicy wlotu. Przepustnica może być ustawiona albo w położeniu całkowicie otwartym albo całkowicie zamkniętym, nie ma położenia pośredniego.

System ze sprężarką sterowaną przy prędkości obrotowej.
Zaawansowany system regulacji może w "odpowiednim czasie" wysyłać sygnały do silnika, startera i regulatora.

Tradycyjny system sterowania powszechny w mniejszych sprężarkach ma w systemie sprężonego powietrza wyłącznik ciśnieniowy, który z kolei ma możliwość ustawienia dwóch wartości, jednej dla ciśnienia minimalnego (= dociążenie) i jednej dla ciśnienia maksymalnego (= odciążenie). Sprężarka będzie wtedy pracowała w przedziale nastawionych wartości np. 0,5 bar. Jeżeli pobór powietrza jest niewielki lub nie ma go wcale to sprężarka pracuje w stanie odciążenia (bieg jałowy). Długość okresu pracy na biegu jałowym jest ograniczona przez nastawienie czasowe (timer) (nastawione np. na 20 minut). Po upływie tego czasu sprężarka wyłączy się i nie uruchomi się ponownie dopóki ciśnienie nie spadnie do wartości minimalnej. Jest to tradycyjna, wypróbowana i sprawdzona metoda sterowania. Wadą jest tu wolna regulacja. Dalszy rozwój tego tradycyjnego systemu miał na celu zastąpienie wyłącznika ciśnieniowego analogowym przetwornikiem ciśnienia i szybkim elektronicznym systemem regulacji. Przetwornik analogowy wraz z systemem regulacji rejestruje jak szybko zmienia się ciśnienie w systemie. System uruchamia silnik i kontroluje otwieranie się i zamykanie przepustnicy pod kątem czasowym. Umożliwia to szybką i dobra regulację w przedziale + / - 0,2 bar. Jeżeli sprężone powietrze nie jest pobierane to ciśnienie pozostaje na stałym poziomie, a sprężarka pracuje w stanie odciążenia (bieg jałowy). Długość okresu pracy na biegu jałowym jest kontrolowana poprzez liczbę uruchomień i zatrzymań silnika przy której silnik elektryczny nie przegrzewa się oraz przez całkowitą ekonomikę pracy. To ostatnie jest możliwe dzięki temu, że system analizuje tendencje w poborze sprężonego powietrza i decyduje czy wyłączyć silnik czy kontynuować pracę na biegu jałowym.

Regulacja prędkości obrotowej

Sprężarki wyposażone w źródło mocy, którego prędkość obrotowa sterowana jest elektronicznie stwarzają doskonałą sposobność utrzymywania sprężonego powietrza w bardzo niewielkim przedziale ciśnień. Przetwornik częstotliwości który reguluje prędkość obrotową w konwencjonalnym silniku indukcyjnym jest przykładem takiego rozwiązania. Wydajność sprężarki może być dokładnie dopasowana do poboru powietrza poprzez stały i dokładny pomiar ciśnienia w systemie a następnie poprzez wysłanie sygnału do przetwornika częstotliwości co w konsekwencji wpłynie na zmianę prędkości obrotowej silnika. Ciśnienie w tym systemie może być utrzymane w przedziale ± 0,1 bar.